RH: It´s true. I made a lot of mistakes.
OW: You said the world´s bad and we can´t run away from that. You´re right there. But you said we can´t fight it. We must deal with the badness, make terms with the badness. And then the badness deals with you. Makes its own terms in the end, surely.
RH: You can fight, but what good is it? Goodbye.
OW: You mean we can´t win?
RH: No, we can´t win. Give my love to the sunrise.
OW: We can´t lose either. Only if we quit.
– The Lady from Shanghai, 1949
Er is een intrigerend existentialisme (pdf) te vinden in The lady from Shanghai, een klassieker uit 1949 van de hand van Orson Welles. Het verhaal draait rond een door hemzelf gespeelde linkse schrijver en agitator van havenwerkers, die betoverd wordt door de schoonheid van de macht, verpersoonlijkt door de mooie Rita Hayworth. Orson Welles raakt dieper en dieper verstrikt in de cynische spelletjes waarmee Hayworth en haar man elkaar bestrijden. De film eindigt met een vreemde dialoog tussen de stervende Rita Hayworth en de wijs geworden Orson Welles. De vraag die Welles ons voorlegt is in hoeverre men compromissen kan sluiten met een problematische machtslogica. Eenzelfde thema staat centraal in onderstaande analyse van de PvdA.
MO 