De moeite die de PvdA heeft om zich een links profiel aan te meten in deze campagne is fascinerend. Dit weekeinde stond een opiniestuk van Lodewijk Asscher in NRC, waar je als lezer het vreemde […]

De moeite die de PvdA heeft om zich een links profiel aan te meten in deze campagne is fascinerend. Dit weekeinde stond een opiniestuk van Lodewijk Asscher in NRC, waar je als lezer het vreemde […]
Begin jaren negentig ontwikkelt en omarmt de PvdA een gematigde variant van het neoliberalisme, ook wel sociaal-liberalisme of Derde Weg genoemd. Het zou de basis vormen van Paars. De ideologen van deze koerswijziging – in […]
Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Het politieke seizoen is weer begonnen. En de aanval op Diederik Samsom is ingezet. Voor- en tegenstanders zijn het erover eens: de PvdA is de afgelopen jaren te dicht tegen de […]
Gepubliceerd in de Groene, 22 juli 2015. Door Merijn Oudenampsen en Dylan van Rijsbergen Het Griekse drama toont de fundamentele keuze waar links voor staat. ‘Pragmatisch’ meeregeren met rechts, zoals Dijsselbloem doet. Of net als […]
U heeft vast wel eens gehoord van John Maynard Keynes en het boek The General Theory of Employment, Interest and Money. Keynes verschafte hiermee de macro-economische basis voor de naoorlogse verzorgingsstaat. Hij stelde ook dat […]
(Bij deze alvast de intro van een academisch artikel over de Derde Weg, dat over een tijdje uitkomt.) De PvdA zou onder Kok haar ideologische veren hebben afgeschud. Terugkerende intentieverklaringen – door vooraanstaande partijleden als […]
Gepubliceerd in De Groene Amsterdammer, 26 november 2014. Het verhaal gaat dat de PvdA geen verhaal heeft. Elk jaar worden er weer rapporten volgeschreven waarin de partij haar eigen identiteitscrisis ontleedt. En als de peilingen […]
Gepubliceerd in Kritiek 2011 René Cuperus (1960) is sinds 1996 als senior wetenschappelijk medewerker verbonden aan de Wiardi Beckman Stichting, het wetenschappelijk bureau van de Partij van de Arbeid. Als zodanig is hij onder meer […]
Oorspronkelijk gepucliceerd in Justitiële Verkenningen 2010/5. Hier in pdf te downloaden. Gepresenteerd in december 2011 in Frascati, bij een programma over het gevangenisontwerp van Fleur Agema, georganiseerd door Jonas Staal.
Wie zich over het IJ begeeft – al is het enkel door het werpen van een blik – kan het niet ontgaan dat in Amsterdam Noord een verstrekkende transformatie aan de gang is. In het gebied werd lange tijd alles ondergebracht wat men in Amsterdam niet wilde hebben, te beginnen met het middeleeuwse galgenveld, tot de latere woonwagenkampen, de vervuilende chemische en scheepsbouwindustrie en het overschot aan minder bedeelde bevolkingsgroepen. Amsterdam Noord kampt als gevolg daarvan al langere tijd met een stigma, op vergelijkbare wijze als Zuid dat doet in Rotterdam. Nu lijkt Noord eindelijk onderweg om een meer geaccepteerd onderdeel van de stad Amsterdam te worden (Donkers, 2007), maar deze nieuw opgevatte interesse lijkt meer van toepassing te zijn op het onder‐ gewaardeerde onroerend goed in het gebied – dat nu op energieke wijze herontwikkeld wordt – dan op de oorspronkelijke bewoners van Noord zelf.
Het blijft een vreemde metafoor. De PvdA zou onder Kok haar ideologische veren hebben afgeschud. Verborgen in deze beeldspraak is de impliciete aanname dat ideologische veren slechts een decoratief element zijn. Dat partijen het geheel zonder ideologie afkunnen. Dat er een buiten-ideologische ruimte is, vanwaar een neutrale politiek bedreven kan worden. Of om door te gaan op de metafoor: dat de PvdA van nature een grondgebonden wezen is, geen vogel die noodzakelijkerwijs behoefte heeft aan veren om te kunnen vliegen, een politieke horizon tegemoet.